बोलतात बाई बालयक्ष याला
कुंजातुनि आला यक्षिणींच्या
विसरुन पंख इवले धवल
आला, हे नवल नाही काय ?
हासत, खेळत, बोबडे बोलत
आला हा डोलत सदनात
जाईच्या वेलीला आला का बहर
आंब्याला मोहर फुटला का ?
गाऊ का लागली पाखरे मंजुळ
वारे झुळझुळ वाहू लागे ?
अशी काही जादू घडली घरात
काय गोकुळात यशोदा मी ?
खोडकर तरी खोडया याच्या गोड
पुरविती कोड शेजारणी
मेळा भोवताली लहान्या बाळांचा
फुलपाखरांचा फुलाभोती
’एक होता राजा’ गोष्टी या सांगत
गंमत जंमत करीत हा !
नाजुक रेशमि धाग्यांनी आमुची
मने कायमची बांधणारा
काळजीचे काटे काढून आमुची
काळिजे फुलांची करणारा
खेळकर माझा लाडका वसंत
जीवाला उसंत नाही याच्या
झोप गुर्रकन लागे कशी तरी !
नाही जादूगिरी कळत ही
झोपेत गालाला पडतात खळ्या
कोण गुदगुल्या याला करी ?
पंख लावूनीया गेला का स्वप्नात
यक्षिणी-कुंजात उडून हा ?
तिथे यक्षिणींनी घेरला वाटत
मुके मटामट घेतात का ?
कल्पवल्लरीच्या फुलाला पाहून
बाळ खुदकन हसतो का ?
असा बालयक्ष माझा ग गुणाचा !
बाई न कुणाचा, माझाच हा !
