३१७८

लक्ष चौर्‍यांयशीं फिरतां । अवचिता लाभ हातां ॥१॥

उत्तम पावला नरदेह । त्याचें सार कांहीं पाहे ॥२॥

नको श्रमूं विषयकामा । कांहीं तरी भजे रामा ॥३॥

मरणजन्मांच्या खेपा । निवारीं निवारीं रे बापा ॥४॥

एका जनार्दनीं गूज सोपें । रामनाम सदा जपे ॥५॥

३१७९

देह सांडावा न मांडावा । येणें परमार्थुची साधावा ॥१॥

जेणें देहीं वाढें भावो । देहीं दिसतसे देवो ॥२॥

ऐसें देहीं भजन घडे । त्रिगुणात्मक स्वयें उडे ॥३॥

त्रिगुणात्मक देहो वावो । एका जनार्दनीं धरा भावो ॥४॥

३१८०

देह ऐसें वोखटें । पृथ्वीमाजीं नाहीं कोठें ॥१॥

वोखटें म्हणोनि त्यागावें । मोक्ष सुखार्थ नागवावें ॥२॥

जैसें भाडियाचें घोडें । दिनु सरल्या पंथ मोडे ॥३॥

हेतु ठेवूनि परमार्था । एका जनार्दनीं ठेवीं माथा ॥४॥

३१८१

देह आहे तुम्हां आधीन । तोंवरी करा भजन ॥१॥

पडोनि जाईल शरीर । मग कराल विचार ॥२॥

यातना यमाची अपार । कोण तेथें सोडविणार ॥३॥

आला नाहीं अंगीं घाव । तंव भजा पंढरीराव ॥४॥

एका जनार्दनीं सांगे । वाउगे मागें नका जाऊं ॥५॥

३१८२

आलासी पाहुणा नरदेहीं जाणा । चुकवी बंधनापासूनियां ॥१॥

वाउगाची सोस न करीं सायासा । रामनाम सौरसा जप करीं ॥२॥

यज्ञायागादिका न घडती साधनें । न्युन पडतां सहज पतन जोडे ॥३॥

एका जनार्दनीं चुकवीं वेरझार । करीं तूं उच्चार अखंड वाचे ॥४॥

३१८३

काय मनुष्यदेहाचें होय । नाशिवंत जाय शेवटीं ॥१॥

हें तो काळाचें खाजें सहजी । कांहीं तरी राजी हरि करा ॥२॥

जाता आयुष्य न लगे वेळ । स्मरें घननीळ रामराणा ॥३॥

एका जनार्दनीं भाकी कींव । वायां हांव धरूं नका ॥४॥

३१८४

आयुष्य सरतां न लगे वेळ । यम काळ उभाची ॥१॥

म्हणोनियां लाहो करा । सप्रेम आळवावें ॥२॥

धरा संतासमागम । करा सप्रेम कीर्तन ॥३॥

जावें सुखें पंढरीसी । नाचा सरसें वाळुवंटीं ॥४॥

एका जनार्दनीं विठ्ठल भेटी । होतां लाभा नोहे तुटी ॥५॥

३१८५

काळाची ती ऐशी सत्ता । भरतां न पुरे एक क्षण ॥१॥

यांत कांहीं हित करा । राम स्मरा निशिदिनीं ॥२॥

नुमगे शेवट घडी येती । गुंतती तत्त्वतां देह आशा ॥३॥

शरण एका जनार्दनीं । करा सोडवणी देहाची ॥४॥

३१८६

काळें काय वायां जातु । तेणें होय आयुष्य अंतु ॥१।

जाणोनियां रक्षी कोण । सोडी देहाचा अभिमान ॥२॥

अभिमान सांडोनि झडकरी । एका जनार्दनीं दास्य करी ॥३॥

३१८७

अदृष्टी असेल जें जें वेळे । तें तें मिळेल तें तें काळें ॥१॥

ऐशी प्रारब्धाची गती । ब्रह्मादिकां न चुकतीं ॥२॥

जें जें होतें ज्या संचितीं । ते तयासवें चालती ॥३॥

जैशी जैशी कर्मरेषा । तैसें भोगणें सहसा ॥४॥

एका जनार्दनीं भोग । भोगविल्याविण न चुके सांग ॥५॥

३१८८

होणार जणार न चुके कल्पांतीं वाउगी । कुंथाकुंथी करुनी काय ॥१॥

लिहिलें संचितें न चुके कल्पांतीं । वाउगाचि भ्रांतीं फळ काय ॥२॥

एका जनार्दनीं प्रारब्धाचा भोग । करितां उद्वेग न टळेची ॥३॥

३१८९

नेणती ब्रह्मादिक ऐसें याचें कर्म । दृढादृढा वर्म सबळ मागे ॥१॥

न चुके न चुके भोगिल्यावांचुनीं । वायांचि तो मनीं शीण वाहे ॥२॥

एका जनार्दनीं शरण एकपणीं । गाय चक्रपाणी एकभावें ॥३॥

३१९०

प्रारब्ध क्रियमाण संचिताचा भोग । भोगिल्याची भोग तो न सुटे ॥१॥

ज्या जैसी कल्पना त्या तैशी भावना । अंती जे वासना जडोनी ठेली ॥२॥

एका जनार्दनीं वासना टाकुनी । हरीचे भजनी सावध होई ॥३॥

३१९१

स्वप्नीं चालतां लवलाही । आडामध्यें पडिला पाही ॥१॥

घाबरूनी म्हणे धांवा । तैसे भुलले जीवजीवा ॥२॥

मृगजळ भासे नीर । वायां मागें पसर ॥३॥

सावध होऊनि जंव पाहे । वायां स्वप्न मिथ्या आहे ॥४॥

एका जनार्दनीं भुलले । वायां गेले अधोगती ॥५॥

३१९२

आंबिया पाडुं लागला जाण । अंगीं असे आंबटपण ॥१॥

सेजे मुराल्याची गोडी । द्वैताविण ते चोखडी ॥२॥

टीकाळले सेजे घालिती । तयांसंगें दुजे नासती ॥३॥

अग्निपोटीं निपजे अन्न । वाफ न जिरतां परमान्न ॥४॥

एका जनार्दनीं गोडी । तोडा लिगाडीची बेडी ॥५॥

३१९३

मनासी खेचिलें मायेसी मोकलिलें । तें शस्त्र आपुलें सज्ज करी ॥१॥

यापरी सैरा होय कारणी । माया ममता दोन्हीं मारूनियां ॥२॥

जागृति स्वप्न निवटिलें पाहे । सुषुप्ति सळीयेली । सुखा धायें ॥३॥

एका जनार्दनीं मांडियेलें खळें । पुरेंचि जिंकलीं अंगीचेनी बळें ॥४॥

३१९४

जेथें पापपुण्यकर्माचरण । वाढविताहे जन्ममरण ॥१॥

जया पुण्याचीया गोडी । स्वधर्म जोडिताती जोडी ॥२॥

जय नाहीं हा विश्वास । असोनि न दिसे जगीं भाष ॥३॥

एका जनार्दनीं डोळा । असोनि देही तो अंधळा ॥४॥

३१९५

देहबुद्धी खुंटली येथें माया तुटली । देहाची स्थिती दैवाधीन ठेली ॥१॥

दैवाचेनी बळें देहींचे कर्म चळे । स्वसुखाचे सोहळे विदेह भावें ॥२॥

भोगी कां त्यांगी अथवा हो योगी । देहीं देहपण न लगे त्याच्या अंगीं ॥३॥

एका जनार्दनीं एकपणाच्या तुटी । सहज चैतन्यासी मिनला उठाउठी ॥४॥

३१९६

नरदेह परम पावन । तरी साधी ब्रह्माज्ञान ॥१॥

ब्रह्माज्ञानविण । वायां होत असे शीण ॥२॥

ब्रह्माज्ञान प्राप्ति नाहीं । वायां देहत्व असोनि देहीं ॥३॥

एका जनार्दनीं ज्ञान । तेणें होय समाधान ॥४॥

३१९७

नरदेहीं येउनीं करी स्वार्थ । मुख्य साधी परमार्थ ॥१॥

न होतां ब्रह्माज्ञान । श्वान सूकरां समान ॥२॥

पशुवत जिणें । वायां जेवीं लाजिरवाणें ॥३॥

सायं प्रातर्चिता । नाहीं पशुंसी सर्वथा ॥४॥

मरणा टेकलें कलीवर । परी न सांडी व्यापार ॥५॥

एका जनार्दनीं पामर । भोगिती अघोर यातना ॥६॥

३१९८

ब्रहमस्थितीचें हें वर्म । तुज दावितों सुगम ॥१॥

सर्वांभूतीं भगवद्भाव । अभेदत्वें आपणचि देव ॥२॥

संसार ब्रह्मास्फूर्ति । सांडोनियां अंहकृति ॥३॥

शरण एका जनार्दनीं । कृपें पावला परिपुर्ण ॥४॥

३१९९

लहानाहूनि लहान न धरी अभिमान । तेणें हो कारण सर्व बापा ॥१॥

उंचपणें पाहतां वेळुचीये परी । लोहाळा अंतरीं नम्र होये ॥२॥

भक्ति करतां मुक्ति संताचें संगतीं । मग मनीं विश्रांति हरी जोडे ॥३॥

एका जनार्दनीं संतांसी शरण । धरूनियां कान नाचूं द्वारीं ॥४॥

३२००

सानपणासाठीं गर्भवास सोसी जगजेठी ॥१॥

सानपण भलें सानपण भलें । सानपण भलें संतापायीं ॥२॥

एका जनार्दनीं सानपणावांचुनीं । कैवल्याचा धनी हातां नये ॥३॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel