दुसरा : जरा झपझप पावलें टाक.
पहिला : चल.
वसंता : किती काळोख आहे !
वेदपुरुष : आणि देवाजवळचा दिवाहि बिघडलेला दिसतो !
वसंता : देवाजवळ दिवा कशाला ? सूर्याजवळ पणती कशाला ?
पहिला : रामा, क्षमा कर. बाळाला सांभाळ.
दुसरा : चल चटकन्.
पहिला : कोणीं पाहिलें का ?
दुसरा : केव्हां ?
पहिला : भास झाला.
दुसरा : वरुन वटवाघळें गेलीं.
वसंता : आतां या मुलाचें काय होईल ?
वेदपुरुष : सकाळीं समजेल. सूर्याच्या प्रकाशांत पाहूं.
वसंता : आतां कोठें जायचें ?
वेदपुरुष : गंगेच्या कांठानें हिंडूं.
वसंता : गंगातीरावर मी निजतों. रामाचे पाय लागलेली ही भूमि! तिच्यावर लोळतों, पवित्र होतों.
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
