दुसरा : धीर धर. आल्या प्रसंगाला तोंड दे, चल.
वसंता : चल, वेदपुरुषा, चल. आपणहि त्यांच्याबरोबर जाऊं. हळूच चल.
वेदपुरुष : अदृश्य रुप घे म्हणजे बरें.
पहिला : रडण्याचा कारे आवाज आहे ?
दुसरा : नाहीं. दार लकटूं ? आंतून कडी असेल.
पहिला : मी हांक मारतों. '' आई, ए आई. ''
दुसरा : पावलें वाजलीं.
आई : हळूच या आंत. घ्या दार लावून.
पहिला : आई !
आई : मीं फडक्यांत गुंडाळून ठेवलें आहे. रामाच्या मंदिरांत नेऊन ठेव,
पहिला : आई! काय हें सांगतेस ?
आई : कुळासाठीं केलें पाहिजे.
पहिला : हें कूळ नसून खूळ आहे. तें पाप आणि हें पाप! एका पापासाठीं दुसरें पाप! तुझ्यामुळें हें सारें झालें.
आई : बोलायची ही वेळ नाहीं. तें घे.
ताई : भाऊ !
पहिला : ताई! मी काय करुं ? घेऊन जातों. देवाच्या स्वाधीन करतों. आईची आई म्हणजे तो! थंडींतहि देव त्याला ऊब पाठवील व वारे त्याला पोटाशीं धरतील. ताई !
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.