२३
सांवळें सानुलें म्हणती तान्हुलें । खेळें तें वहिलें वृंदावनीं ॥१॥
नागर गोमटें शोभे गोपवेषें । नाचत सौरसे गोपाळासीं ॥२॥
एका जनार्दनीं रुपासी वेगळें । अहं सोहमा न कळें रुप गुण ॥३॥
२४
वेदादिक श्रमले न कळे जया पार । शस्त्रांसी निर्धार न कळेची ॥१॥
तो हा श्रीहरी नंदाचिया घरीं । क्रीडे नानापरी गोपिकांसी ॥२॥
चोरावया निघे गोपिकांचें लोणी । सौगडें मिळोनी एकसरें ॥३॥
एका जनार्दनी खेळतसे खेळा । न कळे अकळ आगमनिगमां ॥४॥
२५
मेळेवानि मुलें करावी हे चोरी । पूर्ण अवतारी रामकृष्न ॥१॥
पाळती पाहती एका जाणविती । सर्वे जाऊनी खाती दहींदूधा ॥२॥
सांडिती फोडिती भाजन ताकाचें । कवळ नवनीताचे झेलिताती ॥३॥
एका जनार्दनीं नाटकी तो खेळ । न कळे अकळ वेदशास्त्रां ॥४॥
२६
पाळतोनि जाती घरासी तात्काळ । खेळ तो अकळ सर्व त्याचा ॥१॥
गोपाळ संवगडे मेळावोनि मेळा । मध्ये तो सावळा लोणी खाये ॥२॥
निजलियाच्या मुखा माखिती नवनीत । नवल विपरित खेळताती ॥३॥
न कळे लाघव करी ऐशीं चोरी । एका जनार्दनी हरीं गोकुळांत ॥४॥
२७
मेळवोनि मेळा गोपाळांचा हरी । निघे करावया चोरी गोरसाची ॥१॥
धाकुल सवंगडी घेऊनि आपण । चालती रामकृष्ण चोरावया ॥२॥
ठेवियलें लोणी काढितो बाहेरी । खाती निरंतरी संवगडी ॥३॥
एका जनार्दनीं तयाचें कौतुक । न पडे ठाऊके ब्रह्मादिकां ॥४॥
