६३१
आजी नीलवर्ण कुसुमसम । देखिला मेघ शाम विटेवरी ॥१॥
अतसीकुसुम रंग रंगला श्रीरंग । भोंवाता शोभे संग संतजन ॥२॥
निळीय भासत तो रंग दिसत । शामंकित शोभत विठ्ठल देव ॥३॥
एका जनार्दनीं नीलवर्ण रुपडें । पाहतां चहुकडे कोंदाटलें ॥४॥
६३२
पाहतां विठ्ठल रुप । अवघा निवारिला ताप ॥१॥
ध्यानीं आणितां तें रुप । अवघा विराला संकल्प ॥२॥
बैसलासे डोंळा । एका जनार्दनीं सांवळा ॥३॥
६३३
आणिकाचें मतें सायास न करणें । आम्हांसी पाहुणे पंढरीराव ॥१॥
डोळां भरुनिया पाहिलें देवासी । तेणें चौर्‍यायंशी चुकली सत्य ॥२॥
एका जनार्दनी देवाधिदेव । देखिला स्वयमेव विटेवरी ॥३॥
६३४
स्वर्गासुख आम्ही मानुं जैसा ओक । सांडुनियां सुख पंढरीचें ॥१॥
पंढरीं पावन चंद्रभागा स्थान । आहे तो निधान विठ्ठल देव ॥२॥
मध्यस्थळीं राहे पुंडलीक मुनी । तयाचे दरुशनी पातक हरे ॥३॥
दोनी कर कटीं उभा जगजेठी । एका जनार्दनीं भेटी सुख होय ॥४॥
६३५
कैसे चरण गोमटे । देखिले विटे पंढरीये ॥१॥
पाहतांचि वेधलें मन । जाहलें समाधान जीवाशीवां ॥२॥
विश्रांतीचें विश्रांतिघर । आगम निगमांचे माहेर ॥३॥
म्हणे एका जनार्दनी । काया कुर्वडी करुनी ॥४॥
६३६
आगमी निगमीं पाहतां तो सुगमीं । वेदादिकां दुर्लभ आम्हां तो सुगमीं ॥१॥
नवचे वाचे बोल बोला तो वेगळा । व्यापुनी ब्रह्मांडी आहे तो उगला ॥२॥
सार मथिल कोढोनि चैत्यन्य गाभा । पाहतां दिसे त्याची अनुपभ्य शोभा ॥३॥
सांकडे नव्हें भेटी जातां लवलाहे । उभारुनि बाह्मा आलिंगी लाहे ॥४॥
एका जनार्दनीं सर्व सारांचे सार । उभा विटेवरे परब्रह्मा निर्धार ॥५॥
६३७
ऊंचा उंचपणा नीचा नीचपणा । तें नाहीं कारण विठ्ठलभेटी ॥१॥
उंच नीच याती असो भलते जाती । विठ्ठल म्हणतां मुक्ती जड जीवां ॥२॥
उभारुनि बाह्मा कटीं कर उभा । एका जनार्दनीं शोभा विटेवरी ॥३॥
६३८
काळें ना सांवळें गोरें नापिवळें । वर्ण व्यक्ति वेगळें विटेवरी ॥१॥
आनंद स्वानंद नित्य परमानंद । आनंदाचा कंद विटेवरी ॥२॥
निगुण सगुण चहुं वांचावेगळा । आदि अंत पाहतां डोळां न दिसे कांहीं ॥३॥
एका जनार्दनीं देखिला तो डोळा । त्रिगुणा वेगळा विटेवरी ॥४॥
६३९
जें जें देखिलें तें तें भगलें । रुप एक उरलें विटेवरी ॥१॥
डोळियाची धनी पाहतां पुरलीं । परी वासना राहिली चरणाजवळील ॥२॥
एका जनार्दनीं विश्वास तो मनीं । संतांचें चरणी सदा बैसों ॥३॥
६४०
चित्त वेधियलें नदांच्या नंदनें । मोहियलें ध्यानें योगीराज ॥१॥
सगुण सुंदर पाहतां मनोहर । सबाह्म अभ्यंतर व्यापियेलें ॥२॥
एका जनार्दनीं सांवळें चैतन्य । श्रीगुरुची खुण विटेवरी ॥३॥
