३८१
बहु मार्ग बहुतापरी । परी न पावती सरी पंढरीची ॥१॥
ज्या ज्या मार्गे जातां वाता । कर्म कर्मथा लागती ॥२॥
जेथें नाहीं कार्माकार्मा । सोपें वर्म पंढरीये ॥३॥
न लगे उपास तीर्थविधी । सर्व सिद्धि चंद्रभागा ॥४॥
म्हणोनि पंढरीसी जावें । जीवेभावें एका जनार्दनी ॥५॥
३८२
व्यास वाल्मिक नारद मुनी । नित्य चिंतित चिंतनी । येती पंढरपुरभुवनीं । श्रीविठ्ठल दरुशना ॥१॥
मिळोनि सर्वांची मेळ । गाती नाचती कल्लोळ । विठ्ठल स्नेहाळ । तयालागीं पहाती ॥२॥
करिती भीवरेचें स्नान । पुंडलिका अभिवंदन । एका जनार्दनीं स्तवन । करिती विठ्ठलाचें ॥३॥
३८३
देखोनिया देवभक्त । सनकादिक आनंदात ॥१॥
म्हणती जावें पंढरपुरा । पाहूं दीनांचा सोयरा ॥२॥
आनंदें सनकादिक । पाहूं येती तेथें देख ॥३॥
विठ्ठलचरणीं । शरण एका जनार्दनीं ॥४॥
३८४
देव भक्त एके ठायी । संतमेळ तया गांवीं ॥१॥
तें हें जाणा पंढरपुर । देव उभा विटेवर ॥२॥
भक्त येती लोटांगणीं । देव पुरवी मनोरथ मनीं ॥३॥
धांवे सामोरा तयासी । आलिगुन क्षेम पुसीं ॥४॥
ऐशी आवडी मानी मोठी । एका जनार्दनीं घाली मिठी ॥५॥
३८५
उभारुनी ब्राह्मा पाहतसे वाट । पीतांबर नीट सांवरुनी ॥१॥
आलियासी इच्छा मिळतसे दान । जया जें कारण पाहिजे तें ॥२॥
भुक्ति मुक्ति तेथें लोळती अंगणीं । कोन तेथें मनीं वास नाहीं ॥३॥
कामधेनु कल्पतरु चिंतामणी । लोळती अंगणीं पढरीये ॥४॥
एका जनार्दनीं महा लाभ आहे । जो नित्य न्हाये चंद्रभागे ॥५॥
३८६
जो परात्पर परेपरता । आदि मध्य अंत नाहीं पाहतां ।
आगमानिगमां न कळे सर्वथा । तो पंढरीये उभा राहिला ॥१॥
धन्य धन्य पाडुरंग भोवतां शोभें संतसंग ।
धन्य भाग्याचे जे सभाग्य तेचि पंढरी पाहती ॥२॥
निरा भिवरापुढें वाहे । मध्य पुडंलीक उभा आहे ।
समदृष्टी चराचरी विठ्ठल पाहें । तेचि भाग्याचे नारीनर ॥३॥
नित्य दिवाळी दसरा । सदा आनंद पंढरपुरा ।
एका जनार्दनी निर्धार । धन्य भाग्याचे नारी नर ॥४॥
३८७
तयां ठायीं अभिमान नुरे । कोड अंतरीचें पुरे ॥१॥
तें हें जाणा पंढरपूर । उभ देव विटेवरी ॥२॥
आलिंगनें काया । होतासे तया ठाया ॥३॥
चंद्रभागे स्नान । तेणें पुर्वजा उद्धरणा ॥४॥
एका जनार्दनीं शरण । पंढरी भूवैकुंठ जाण ॥५॥
३८८
पंढरीये अन्नादान । तिळभरी घडती जाण ॥१॥
तेणें घडती अश्वमेध । पाताकापासोनि होती शुद्ध ॥२॥
अठरा वर्न यती । भेद नाही तेथें जाती ॥३॥
अवघे रंगले चिंतनीं । मुर्खी नाम गाती कीर्तनीं ॥४॥
शुद्ध अशुद्धची बाधा । एका जनार्दनीं नोहे कदा ॥५॥
३८९
वसती सदा पंढरीसी । नित्य नेमें हरी दरुशनासी । तयां सारखे पुण्यराशी । त्रिभुवनीं दुजे नाहीत ॥१॥
धन्य क्षेत्र भीवरातीर । पुढे पुंडलीक समोर । तेथें स्नान करती नर । तयां जन्म नाहीं सर्वथा ॥२॥
करती क्षेत्र प्रदक्षिणा । त्याच्यां पार नाहीं पुण्या । जगीं धन्य ते मान्य । एका जनार्दनीं म्हणतसे ॥३॥
३९०
पाहुनियां पंढरीपुर । मना आनंद अपार ॥१॥
करितां चंद्रभागें स्नान । मना होय समाधान ॥२॥
जातां पुंडलीकाचे भेटीं । न माय आनंद त्या पोटीं ॥३॥
पाहतां रखुमादेवीवर । मन होय हर्षनिर्भर ॥४॥
पाहा गोपाळपूर वेणूनाद । एका जनार्दनी परमानंद ॥५॥
