आता मुलगा आठ वर्षांचा झाला. त्याची मुंज होते. मुहूर्त पाहतात. मुंजीची बोलावणी जातात :
नदीपलीकडे हिरव्या शालूच्या दोघीजणी
मुंजीची बोलावणी गोपूबाळाच्या ॥
मला हौस मोठी सोन्याच्या जानव्याची
मुंज करा तान्हेयाची गोपूबाळाची ॥
मुंजीचा मुहूर्त मामा पुसतो जोश्याला
चंद्रबळ भाचेयाला गोपूबाळाला ॥
मुंज झाल्यावर भिक्षावळ होते :
पहिली भिक्षावळ मामा मावशींची
तुझ्या आजोळींची गोपूबाळ ॥
मग तो ब्रह्मचारी भिक्षा मागतो :
एका हाती दंड दुजा हाती झोळी
भिक्षा मागे ब्रह्मचारी गोपूबाळ ॥
आणि भटजी शिकवायला येतो. पंतोजीचीच ती तर्‍हा :
गायत्रीचा मंत्र भटजी पढवीतो
बाळाला रडवीतो दोन्हीं वेळां ॥
कधी कधी बाळाची मुंज पाचवे वर्षीच करीत. कारण त्याचे लग्न लवकर करण्याची इच्छा:
पाचा वरुषांचा मुंजीची काय घाई
वाटते सून यावी मायबाईला ॥
अशा ह्या लहान मुलाला ब्राह्मण संध्या तरी कशी शिकवणार ? भटजी त्याला कडेवर घेऊन संध्या शिकवतात:
पांचा वरुषांचा मुंजा आहे लहान
कडे घेऊन ब्राह्मण संध्या सांगे ॥
हळूहळू बाळाला संध्येची गोडी लागते:
माझ्या अंगणात चांदीची कावड
संध्येची आवड तान्हेबाळा ॥
मुलाच्या लग्नाची तयारी होऊ लागते. शाळेत जाऊन त्याचे अक्षर बघत :
मुली सांगू येती शाळेसी जाऊनी
तुझे अक्षर पाहुनी गोपूबाळा ॥
अशी लहानपणीच लग्ने होत. जिच्याजवळ लग्न लागायचे त्या मुलीचे वर्णन, लग्नाचे सोहळे, रीती, ते सारे पुढील प्रकरणी. या प्रकरणात वात्सल्यरस लुटा. मातृप्रेमाच्या सागरात डुंबा व कृतार्थ व्हा.
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.