लक्ष्मी उगीच नाही आली. बाळ शेतात काम करतो, गोफण घेऊन पाखरे हाकलतो. तिने “अरे शेती करणार्‍या” अशी बाळाला हाक मारली :
लक्षुमीबाई आली शेताचा बांध चढे
हाती गोफण पाया पडे गोपूबाळा ॥
लक्षुमी की आली शेताच्या बांधावरी
“शेत्या म्हणून हाका मारी माझ्या बाळा ॥
भाग्यदेवता कोणाचा हात धरावा म्हणून बाजारात हिंडत होती. परंतु माझा बाळच तिला आवडला :
लक्षुमी चंचळ हिंडते बाजार
धरिते पदर गोपूबाळाचा ॥
असे हे धनधान्यसंपन्न घर. आल्यागेल्याचाही नीट पाहुणचार तेथे होतो. कृपणपणा नाही. सूनबाई अतिथ-अभ्यागताचे मनापासून करते. कुळाची कीर्ती वाढविते :
वाटेवरलें घर आल्या गेल्या गूळपाणी
वडिलांची सून शहाणी उषाताई ॥
वाटेवरलें घर आल्या गेल्याचें माहेर
मिळे मीठ ग भाकर सर्व लोकां ॥
अशा सूनबाईला कोठे ठेवू कोठे न ठेवू असे सासर्‍याला होते. किती काम करतेस तू असे तो म्हणतो :
लक्षुमी लक्षुमी हांका मारीतो सासरा
तुझ्या कामाचा पसारा वैनीबाई ॥
मामंजी म्हणती धन्य ग सूनबाई
कुळाला कळा येई तुझ्यामुळें ॥
सासुसासरे, सासरची सर्व माणसे चांगली मिळाली, म्हणून सून म्हणते :
काय मी पुण्य केलें बहीणीसारखी नणंद
कमळी गोविंद पूजीयेला ॥
काय मी पुण्य केलें भावासारखा हो दीर
कमळीं रघुवीर पूजीयेला ॥
पुण्य पदरी असल्याशिवाय थोडेच हे भाग्य मिळणार ? कृतज्ञतेने सूनबाई सासूसासर्‍यांस म्हणते :
मामंजी सासूबाई तुम्ही तुळशीची झाड
आम्ही तुमच्या उजेडे राज्य करूं ॥
तुमची पुण्यपरंपरा, तिच्या प्रकाशात आम्ही पावले टाकू :
पूर्वी लहानपणी लग्ने होत. पतीचे धाकटे भाऊ भावासारखेच वाटत. काही हवे असले तर दिरांजवळ सांगावयाचे. वैनीबाई भावोजीस म्हणते :
भावोजी हो दिरा माझ्या मनींचे जाणावें
माझ्या वेणीतले आणावे गंगावन ॥
भावोजी हो दिरा माझ्या मनीचे एक करा
दारी बाग पेरा द्राक्षियांची ॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.