“दवाखान्यांत ताबडतोब जाणं बरं.” भाईजी म्हणाले.
“आणूं का टांगा ?” विश्वास म्हणाला.
“जरा थांबूं व पाहूं.” संध्या म्हणाली.
ती अंथरुणावर शांतपणें पडली. सामानाच्या बांधाबांधींत दगदग झाली, म्हणून का एकदम पोट दुखूं लागलें ? थोडया वेळानें थांबलें.
“संध्ये, कसं वाटतं ? खरं सांग हो.” कल्याणनें विचारलें.
“बरं वाटतं हो, कल्याण. थांबलं पोट. आतांच नको जायला. आणि आज रात्रीं नका नेऊ सामान. उद्यां न्या. उद्यां मला तुम्ही
इथुनच दवाखान्यांत घेऊन जा. मी बाळाला घेऊन येईन ती मग नव्या घरींच येईन. एकदम नव्या घरांत प्रवेश.”
“संध्ये, उद्यां जायचं दवाखान्यांत, मग आजच गेलेलं काय वाईट ?” भाईजी म्हणाले.
“भाईजी, अगदीं वेळ आली म्हणजे जावं. आधीं नको. तिथं आधींपासून दवाखान्यांत पडून राहायचा मला संकोच वाटतो. कल्याण, आज तूं कुठंहि जाऊं नकोस. तूं माझ्याजवळ बस. दवाखान्यांत गेलं म्हणजे मग तूं थोडाच आहेस जवळ ? नाहीं ना जाणार आज कुठं ? विश्वास त्या घरीं सांगून येईल कीं उद्यां सामान आणूं म्हणून.” संध्या सांगत होती.
“बरं हो संध्ये, आज नाहीं नेत सामान. तसंच बांधलेलं राहील.” कल्याण म्हणाला.
रात्रीचीं जेवणें झाली. गप्पागोष्टी करीत सारीं बसलीं होतीं. भाईजींनीं एक सुंदरशी गोष्ट सांगितली. “हंस रे माझ्या मुला” हें गाणेंहि त्यांनीं म्हटलें.
“कल्याण, बाळाचं नांव काय ठेवायचं ?” संध्येनें एकदम विचारलें.
“काय बरं ठेवावं ?” कल्याणनें प्रश्न केला.
“परंतु नांवाची गर्दी एव्हांपासून कशाला ती !” विश्वास म्हणाला.
“आणि मुलगी होणार कीं मुलगा ?” रंगानें शंका काढली.
“मुलगी झाली तर काय ठेवायचं, मुलगा झाला तर काय ठेवायचं, दोन्ही ठरवून ठेवूं.” कल्याण म्हणाला.
“भाईजी, कोणतं नांव.” संध्येनें विचारलें.
“मुलगी झाली तर विजया ठेवा, मुलगा झाला तर विजय ठेवा. परिस्थितीवर तुम्ही विजय मिळवीत असतां होणारं तें बाळ. म्हणून त्यांतील कोणतं तरी नांव ठेवावं.” भाईजी म्हणाले.
“मला वसंत नांव आवडतं.” विश्वास म्हणाला.
“तें तुझ्या मुलाला पुढं ठेवूं हो !” संध्या हंसून म्हणाली.
“अजून लग्नाला नाहीं पत्ता, तों आमच्या मुलांचीं नांवं कशाला ?” विश्वास खिन्नपणें म्हणाला.
“आज रात्रीं हरणीच्या परीक्षेचा निकाल लागेल.” संध्या म्हणाली.
“विश्वास, उद्यां तूं पेढे दिले पाहिजेस.” कल्याण म्हणाला.
“भाईजी देतील आणून.” विश्वास म्हणाला.
“हरणी पास झाली कीं विश्वास काय करायचं ?” संध्येनें विचारलें.
“काय म्हणजे ?” विश्वास म्हणाला.
“तुमचं दोघांचं लग्न !” संध्या म्हणाली.
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.