श्रीएकनाथी भागवत / श्लोक ८ वा

नाहीं स्वधर्मी निजशीळ । दानधर्म खुडी सकळ ।

अत्यंत धनलोभी केवळ । त्यासी दुःशीळ बोलिजे ॥४॥

अन्नआच्छादनेंवीण । कुटुंबेसहित आपण ।

जो कदर्थवी निजप्राण । कदर्यु पूर्ण त्या नांव ॥५॥

कदर्यु नरासी तंव देख । मुख्य स्त्री होय विमुख ।

स्वजन आणि सेवक । पुत्रही पराङ्‌मुख होती त्यासी ॥६॥

आपले जे कां सखे बंधू । तेही करुं लागती विरोधू ।

द्रव्यविभागाचा संबंधू । कलह सुबद्धू आरंभे ॥७॥

गांठीं असोनि अमित धन । न करी माहेरसणबोळवण ।

कन्या क्षोभोनियां जाण । शाप दारुण त्या देती ॥८॥

गोत्रज सदा चिंतित । हा मरे तैं जेवूं दूधभात ।

आप्त ते झाले अनाप्त । अवघे अनहित वांछिती ॥९॥

जयाचिया द्रव्यासी जाण । नाहीं धर्माचें संरक्षण ।

तें काळेंचि होय क्षीण । तेंचि लक्षण हरि सांगे ॥११०॥;