स एवं द्रविणे नष्टे धर्मकामविवर्जितः ।
उपेक्षितश्च स्वजनैश्चिन्तामाप दुरत्ययाम् ॥१२॥
गेलें शेत निमाली कुळवाडी । घर पाडिलें परचक्रधाडीं ।
धन नासलें नाहीं कवडी । अधर्माचे जोडी हे दशा ॥१४०॥
नाहीं स्वधर्मकर्म ना दान । विहित भोग न करी आपण ।
त्या धनलोभ्याचें नासलें धन । जेवीं कां स्वप्न रंकाचें ॥४१॥
दैव झालें पराङ्मुख । त्या हतभाग्याची दशा देख ।
स्त्रीपुत्रें झालीं विमुख । तिंहीं निःशेख दवडिला ॥४२॥
ऐक धनलोभाच्या ठायीं । इष्ट मित्र पूर्वीचि नाहीं ।
गोत्रजांसी त्याचें सुख कायी । दवडिला पाहीं उपेक्षितू ॥४३॥
निंदा प्रत्यक्ष करिती लोक । रांडा पोरें थुंकती देख ।
खावया नाहीं निःशेख । मागतां भीक मिळेना ॥४४॥
भिकेलागीं जेथ जेथ गेला । म्हणती काळमुखा येथें कां आला ।
होता धनलोभें भुलला । भला नागविला ईश्वरें ॥४५॥
यापरी धिक्कारिती लोक । धन जाऊनि झाला रंक ।
चिंतावतीं पडला देख । दुःखें महादुःख पावला ॥४६॥;
