श्रीएकनाथी भागवत / श्लोक १ ला

शुक म्हणे परीक्षिती । ऐकोनि उद्धवाची विनंती ।

वचनें संतोषला श्रीपती । तो उद्धवाप्रती संबोधी ॥३१॥

कोटि जन्मांतीं केवळ । द्विजत्वें पाविजे सत्कुळ ।

हें महापुण्याचें निजफळ । तेंचि निष्फळ हरिभक्तीविणें ॥३२॥

सदा सफळ आंब्याचा रुख । त्यावरी उपजे कांवरुख ।

तो सफळींही निष्फळ देख । तैसे उत्तम लोक भजनेंवीण ॥३३॥

ते स्थिति नाहीं उद्धवापासीं । उत्तम जन्म यादववंशीं ।

सभासदता आल्याही हातासी । श्रीमदासी भुलेचिना ॥३४॥

झालियाही राज्यसंपत्ती । जो विसंबेना भगवद्भक्ती ।

भागवतमुख्यत्वाची प्राप्ती । त्यासीच निश्चितीं महाराजा ॥३५॥

सगुण सुंदर पतिव्रता । अनुकूळ मिळालिया कांता ।

जो विसंबेना भगवत्पथा । भागवतमुख्यता त्या नांव ॥३६॥

इंहीं गुणीं अतियुक्त । विवेकेंसीं अतिविरक्त ।

श्रीकृष्णचरणीं अनुरक्त । मुख्य भागवत उद्धवू ॥३७॥

वयें धनें जें श्रेष्ठपण । तें श्रेष्ठत्व अतिगौण ।

भगवत्प्राप्ती ते श्रेष्ठ जाण । तेणें भाग्यें परिपूर्ण उद्धवू ॥३८॥

जो श्रीकृष्णाचा विश्वासी । श्रीकृष्ण एकांत करी ज्यासी ।

गुण ज्ञान सांगे ज्यापाशीं । त्याच्या भाग्यासी केवीं वानूं ॥३९॥

परब्रह्म जें कां साक्षात । जें उद्धवासी झालें हस्तगत ।

त्याच्या बोलामाजीं वर्तत । भाग्यें भाग्यवंत तो एक ॥४०॥

उद्धवभाग्य वानित वानित । शुक झाला सद्गदित ।

स्वानंदें वोसंडला तेथ । ठेला तटस्थ महासुखें ॥४१॥

उद्धवभाग्याचा उद्रेक । सांगतां वोसंडला श्रीशुक ।

तें देखोनि कुरुनायक । जाहला आत्यंतिक विस्मित ॥४२॥

ज्याचें निजभाग्य सांगतां । श्रीशुकासी होतसे अवस्था ।

उद्धव भाग्याचा तत्त्वतां । मजही सर्वथा मानला ॥४३॥

तंव शुक म्हणे रायासी । परम भाग्य तें उद्धवासी ।

तेणें विनवितां हृषीकेशी । वचनमात्रेंसीं तुष्टला ॥४४॥

उद्धवासी शांतीची चाड । तो प्रश्न श्रीकृष्णांसी झाला गोड ।

त्याचें पुरवावया कोड । निरुपण वाड सांगेल ॥४५॥

परम शांतीचा अधिकारी । तूंचि एक निजनिर्धारीं ।

ऐसें उद्धवप्रेमपुरस्करीं । शांति श्रीहरि सांगत ॥४६॥;