श्रीभगवानुवाच-

एते घोरा महोत्पाता द्वार्वत्यां यमकेतवः ।

मुहूर्तमपि न स्थेयमत्र नो यदुपुङगवाः ॥५॥

जो जगाचा सूत्रधारी । जो मायायंत्रींचा यंत्रकारी ।

तो यादवांप्रती श्रीहरी । आलोच करी विघ्नांचा ॥७४॥

यादवकुळासी आला प्रांत । हें जाणो श्रीकृष्णनाथ ।

यांचा द्वारकेसी होऊं नये घात । यालागीं समस्त प्रभासा धाडी ॥७५॥

द्वारावती सातवी पुरी । येथील मरण मोक्षोपकारी ।

यादव समस्त देवाधिकारी । यालागीं ते बाहेरी श्रीकृष्ण काढी ॥७६॥

कुळनाशाचें मूळ देखा । प्रभासीं निघालीसे एरिका ।

हाचि कृष्णाचाही आवांका । तो धाडी सकळिकां प्रभासासी ॥७७॥

यादवांसी ब्रह्मशाप । घडलासे घोररुप ।

यालागीं द्वारकेमाजीं संताप । उत्पातरुप उठती ॥७८॥

उत्पात उठले अनेक । हे अनिवार अरिष्टसूचक ।

अविलंबें तत्काळिक । परम दुःख पावाल ॥७९॥

यालागीं तुम्हीं आवश्यक । येथें न राहावें मुहूर्त एक ।

स्त्रिया पुत्र सुहृद लोक । तात्काळिक निघावें ॥८०॥

म्हणाल यादववीर उद्भट । आम्हांसी काय करील अरिष्ट ।

येणें गर्वें अतिअनिष्ट । परम कष्ट पावाल ॥८१॥

ब्राह्मणाचे शापापुढें । कायसें शौर्य बापुडें ।

तुम्हीं न विचारितां मागेंपुढें । आतांचि रोकडें निघावें ॥८२॥

द्वारकेमाजीं आजि कोणी । सर्वथा पिऊं नये पाणी ।

स्त्रीपुत्रसुहृदजनीं । परिवारोनि निघावें ॥८३॥

कुळासी घडला ब्रह्मशाप । तेणें द्वारकेसी उठिला संताप ।

तें फेडावया कुळाचें पाप । क्षेत्र पुण्यरुप प्रभास ॥८४॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel